- döyülmüş
- 【形】刻まれた､ 切り刻まれた､ 知る潰された､ 砕かれた[ｷｻﾞﾏﾚﾀ､ ｷﾘｷｻﾞﾏﾚﾀ､ ｼﾙﾂﾌﾞｻﾚﾀ､ ｸﾀﾞｶﾚﾀ]
Sonra ətə duz və döyülmüş istiot qatılır. — その後､ 肉に塩と刻んだトウガラシが混ぜられる。
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
döyülmüş
Look at other dictionaries:
döyülmüş — f. sif. 1. Əziyyət verilmək üçün əl və ya başqa bir şeylə vurulmuş; kötəklənmiş, əzişdirilmiş. // Məğlub edilmiş. 2. Sünbülündən ayrılmış. Döyülmüş taxıl. 3. Üyüdülmüş, narın hala salınmış. Həvəngdə döyülmüş qoz (badam) ləpəsi. 4. Qiymə halına… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məshuq — ə. döyülmüş, əzilmiş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qiymə — is. 1. Çox xırda döyülmüş ət. Qiymə etmək – qiymələmək, çox narın döymək. Əti qiymə edib qızartmaq. 2. Xırda döyülmüş ətdən hazırlanmış xörək. ◊ (Ətini) qiymə çəkmək məc. – tikə tikə doğramaq. Anacan, . . məni çəngələ asacaqlar, ətimi qiymə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
caday — (Zaqatala) içinə döyülmüş qoz ləpəsi qoyulmuş çörək. – Gəl caday yiyək … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çinə — (Cəlilabad) döyülmüş taxılın içərisində qalan sünbül qırıntıları. – Bığdanın çinəsin ayırun … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
daharduz — (Lənkəran) döyülmüş nanə ilə duzun qarşığı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
döymə — I (Tovuz) məşəl. – Döymə yandırıllarmış keşmişdə; – Ya qarağac, ya gərəx’ şam ağacı olsun, onu baltıynan döüf yumşaldıllarmış, soηra onu yağa basıllarmış, yandırıllarmış, ışığında oturullarmış, muna de:illər döymə II (Zəngilan) döyülmüş armud… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
döymədöşəmə — (Bakı) içinə döyülmüş ət qoyulmuş plov. – Yerün mə:lim, bu gün xalamgildə döymədöşəmə yemişəm … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
döyməqiymə — (Şamaxı) döyülmüş ət, noxud və kişmişdən hazırlanmış yemək. – Döyməqiymə çox ləzətdi olur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
döymənc — I (Gədəbəy, Qazax) bax döğmənc. – Uşaxlara döymənc verdim (Qazax); – Döymənci yaman söyör <sevir> uşaxlar (Gədəbəy) II (Qazax) döyülmüş şəkərlə qozun qarışığı. – Pəri mənə döymənc döyür … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xoyun — I (Ordubad) suvarılmamış əkin sahəsi. – Sabah düzəndəki xoyunu suvarmalısı͂:z? II (Culfa) sovurmaq üçün bir yerə yığılmış, döyülmüş taxıl və ya çəltik. – Yel əsir, xoyunu sovurmax lazımdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
